Tom,    Rozdzial

 1  1,19|        przypominał sobie dwórkę Jurandównę i jej wesele - a potem nagle
 2  1,19|         jako żywo tak myślę, że Jurandównę w panieńskim jeszcze stanie
 3  1,20|       księcia i ujrzawszy cudną Jurandównę, zapałał do niej żądzą,
 4  1,23|      nasi ludzie, przybywszy po Jurandównę, natkną się na samego Juranda.~-
 5  2,2 |   czarownik naprawdę przemienił Jurandównę.~- To dobrze - rzekł Zygfryd.~-
 6  2,2 |        inaczej biada nam! Gdyby Jurandównę oddać, to ona sama powie,
 7  2,3 |    widzieli przy mnie prawdziwą Jurandównę?~Na to brat Rotgier zmieszał
 8  2,3 |        sług, więc może odmienił Jurandównę".~- Zbóje wszelako nie mogli,
 9  2,6 |      słuszny i ja sam myślę, że Jurandównę oni chwycili, nie kto inny,
10  2,6 |       to rzecz podobna jest, że Jurandównę chwycili, zwłaszcza mając
11  2,11| odpowiedziała, że przecie prawą Jurandównę znali i widzieli, jako nie
12  2,13|       ozdrowiał, bał się już na Jurandównę porywać.~- Ale ją wywiózł.~-
13  2,13|        do Zbyszka, aby go przez Jurandównę na hak nie przywiedli, tak
14  2,16|     własnemu dobru modli się za Jurandównę. Ale wszystkiemu musi być
15  2,16|      zdobyć, znaleźlibyśmy może Jurandównę albo wiadomość ojej śmierci.~-
16  2,17|      weselu, mimowiednie uważał Jurandównę zawsze za dziewkę.~- Jużci! -