Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |          większy, który płynąc z głębi wolnej natury słowiańskiej,
 2  1,21|       Tymczasem daleko, daleko w głębi puszczy ozwały się rogi
 3  1,21|        idących w głównej ławie z głębi boru. Mieszkańcy leśni,
 4  1,25|        zgorzelickim dachem, ni w głębi boru, ni w polu, ni w darach
 5  2,1 |         ze zmrokiem, dostrzegł w głębi stół i siedzących za nim
 6  2,4 |     Księżna Anna Danuta, sama do głębi strapiona stratą Danusi
 7  2,14|         ja sierota! - zawołała z głębi wezbranego serca -ja nie
 8  2,18|       leśnych bestii wyruszyły z głębi leśnych mateczników - i
 9  2,20|    zwróciły się ku niemu.~Wtem z głębi zawołał jakiś donośny, pełen
10  2,21|           a wreszcie odetchnął z głębi piersi i rzekł, jakby odpowiadając
11  2,22| zatrzymał go tylko z obawy, że w głębi boru mogło się ich znajdować
12  2,38|          bratanka i wielbił ją w głębi duszy na równi ze wszystkim,
13  2,39|        wyszły z jeszcze większej głębi jej duszy i może dla ukrycia
14  2,48|    siedzibach wstrząsnęła ona do głębi dusze i serca. "Nastają
15  2,51|  potępieńcy odezwali się nagle z głębi piekła. Wstała kurzawa,
16  2,52|  potępieńcy odezwali się nagle z głębi piekła. Wstała kurzawa,