Tom,    Rozdzial

 1  1,21|      wszystkich stron, tarto śniegiem, wlewano wino do ust, wreszcie
 2  1,23|   wycierał od czasu do czasu śniegiem jego twarz, ale nie mógł
 3  1,25|     chyba się mchy gdzie pod śniegiem zielenią.~A Danusia, stojąc
 4  1,25|     dnia. Las zasuło całkiem śniegiem; płotów i kołowrota prawie
 5  1,26|      chowany niedźwiadek, co śniegiem praska.~Tak to oni przekomarzali
 6  1,26|    kraina leżała pod obfitym śniegiem. Dachy chat ledwie było
 7  1,26|  ukazał się człowiek pokryty śniegiem i począł wołać głośno:~-
 8  1,27|      zawołał:~- Człowiek pod śniegiem! Widać głowę, ot tu!~- Jest
 9  1,27|      znajdować się gdzie pod śniegiem w pobliżu~Ale Głowacz, jakby
10  1,27|  dobrą nowinę:~- Tarli go tu śniegiem, ledwie nie do kości - rzekł -
11  1,32| pustać pokrytą utulonymi pod śniegiem bryłami wapienia i weszli
12  1,32|  miotać na stojącego rycerza śniegiem.~Ów, jakby mimo woli, ruszył
13  2,1 |      poczęli nań znów miotać śniegiem, tak samo jak dnia wczorajszego.
14  2,5 |      w ręce nieco popiołu ze śniegiem, aby toporzysko nie ślizgało
15  2,8 |       Po pogrzebie - jeszcze śniegiem nie zasypało Zychowej mogiły,