Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |    dzwonom, które wydzwaniały mu ostatnią godzinę; chwilami wreszcie
 2  1,10|          też we trzy dni puściła ostatnią parę.~- Panie, świeć jej! -
 3  1,12|         widły złamane ciężarem i ostatnią konwulsją zwierza - ów zaś
 4  1,30|    jedynym dzieckiem, śmierć nad ostatnią drogą głową!... I wreszcie
 5  1,31|      naprzód rozkazał spisać swą ostatnią wolę, potem zaś spowiadał
 6  2,6 |      którym własnoręcznie spisał ostatnią wolę rycerza ze Spychowa.~-
 7  2,6 |          od czasu, jak się przed ostatnią bitką w Ciechanowie dowiedział
 8  2,7 |          Jurandowej napaści!" Ta ostatnia myśl uspokoiła całkiem Zygfryda.
 9  2,7 |      szczytnieńską? Ach, Jurand! Ostatnia w życiu radość wstrząsnęła
10  2,7 |        krwawą dłoń Jurandową, ta ostatnia radość, która przed chwilą
11  2,11|         po nim wspominki i stypa ostatnia dla uczczenia pamięci zmarłego.~
12  2,20|      wydrzeć, a z nim i nadzieję ostatnią? Za co mnie krzywdzisz?~
13  2,21|     Zbyszka, był mu wdzięczny za ostatnią bitwę i przy tym nie miał
14  2,40| przywalili, więc po dwóch dniach ostatnią parę puścił.~- To go szkoda.
15  2,42|     rozpoczął układy o pokój. Ta ostatnia nowina więcej ją nawet obeszła