Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |           własnymi oczyma, pobożny ojcze? -spytała księżna.~- Widziałem -
 2  1,5 |         zapomniał, dość że całego "Ojcze nasz" wyrecytować nie mógł.
 3  1,16|            podniosła j ą do ust:~- Ojcze krzestny, a może byście
 4  1,17|            zapłać! Bóg wam zapłać, ojcze i dobrodzieju! – począł
 5  1,24|         nic mu nie będzie. Prawda, ojcze Wyszońku?~- Hej! bliżej
 6  1,30|            na Juranda i zapytał:~- Ojcze!... Toćby im lepiej było
 7  2,4 |           ile trzeba na zmówienie "Ojcze nasz", zaś ów, wreszcie
 8  2,11|          Na miły Bóg, powiadajcie, ojcze, co o nim wiecie!~- Wiem
 9  2,11|        nowina. Przedtem jeno, was, ojcze Kalebie, o pismo do szczytnieńskiego
10  2,14|     elejson! Chryste elejson!...~- Ojcze z nieba, Boże - zmiłuj się
11  2,14|     krzyżem leżał.~- Dziękuję wam, ojcze, za błogosławieństwo - odrzekł
12  2,24|          odmówienie bez pośpiechu "Ojcze nasz" i "Zdrowaś", drgnęły
13  2,25| Powiedzieliście wszelako, wielebny ojcze, że położy ręce na głowie
14  2,25|    klęknąwszy sam, począł mówić:~- Ojcze nasz, któryś jest w niebie,
15  2,25|      królestwo Twoje...~I odmówił "Ojcze nasz" do końca. Przy słowach: "