Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |       nie mógł dobyć, a królowi naszemu uprzykrzyli się rodzeni
 2  1,1 |  zjeżdżają, chcąc przez to panu naszemu cześć albo hołd oddać. Ma
 3  1,19|           Komtur, jakobyście po naszemu rzekli: starosta z Jansbor-ku,
 4  1,23|      Bóg powinien pobłogosławić naszemu przedsięwzięciu.~- Bóg błogosławi
 5  1,23|   Wszyscyśmy grzeszni, ale Panu naszemu służymy - odrzekł Hugo.~-
 6  1,24|      ozdoby nosił. Zbawicielowi naszemu jako się patrzy masz służyć,
 7  1,26|          bo mu dobrze. Nie brak naszemu księciu nigdy gości.~- Rad
 8  1,32|          rzekł:~- Wy, panie, po naszemu mówicie, wyście nie Niemiec?~-
 9  2,2 |      zostało - tedy biada nam i naszemu narodowi".~- Daj Bóg takową
10  2,11|       ale przemówię do niego po naszemu.~To rzekłszy, zeskoczyła
11  2,11|         człek z tych okolic. Po naszemu rozumie, gdyż tu prosty
12  2,24|       wasz brat nie mówi tak po naszemu.~- Rozumie trochę, ale nie
13  2,30|        Opowiem to królowi, panu naszemu! Ma on i tak upomnieć się
14  2,31| księż-nie, ale najbardziej panu naszemu miłościwemu, którego idź
15  2,35|         pewien cesarz niemiecki naszemu posłowi, który zwał się