Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |        a ten tu wyrostek, syn mego rodzonego, woła się Zbyszko.
 2  1,1 |      większy rozum, posłał do mego biskupa z namową, by Krzyżaków
 3  1,6 | uczynię, choćby o Toporczyka, mego krewniaka, albo zgoła brata
 4  1,19|     zakonników, a z nimi wuja mego Petzoldta, a zasię Mikołaja
 5  1,19| wszyscy prawie mężowie z rodu mego wyginęli; ale ich nie żałuję,
 6  1,23|     głowę świętego Dionizego, mego patrona, i na moją rycerską
 7  1,26|       początku, żeście to bez mego pozwoleństwa uczynili, ale
 8  1,28|       by sobie i Semka, brata mego, i mnie zjednać... Jużci
 9  1,30|    pątnicze, ostaniecie tu do mego powrotu, po którym odjedziecie
10  2,2 |       ale dla pokoju sumienia mego powiedzcie mi: zali nie
11  2,7 |   ruchem pokażesz mu to, co z mego rozkazu uczynisz - każę
12  2,17|       że koniec mojej biedy i mego frasunku - a teraz ot, tu
13  2,49|    wieczerzą w namiotach pana mego.~Więc Zbyszko siadł na koń
14  2,51|       gdym cię błagał o życie mego bratanka, który za nierozważny
15  2,52|       gdym cię błagał o życie mego bratanka, który za nierozważny