Tom,    Rozdzial

 1  1,19|   gościnie dwaj bracia zakonni, komturowie, jeden z Jansborku, a drugi
 2  1,19|         na ostre, byle książę i komturowie dali pozwoleństwo.~- Mam
 3  1,20|        się ku niemu de Lorche i komturowie, i Zbyszko, on zaś witał
 4  1,30|         się dość naturalnym, że komturowie żądają tajemnicy z obawy
 5  1,30|    więcej od zakonnej służki.~- Komturowie chcą tajemnicy - rzekł -
 6  1,30|        nie wzniesie.~- Tak chcą komturowie - dodała niewiasta - a z
 7  1,32|  wspomnienie drżeli pograniczni komturowie, jechał teraz na ich rozkaz
 8  2,6 |        Mikołaja z Długolasu, że komturowie, nie mogąc się przyznać
 9  2,17|       było z onym glejtem? Zali komturowie nie chcieli rozkazów mistrza
10  2,20|        nie odzyskał Danusi i że komturowie zaprzeczyli ważności glejtom
11  2,30|        wymiaru sprawiedliwości, komturowie sąsiedni pozwalali często
12  2,32| niedołęstwo, próżno pograniczni komturowie parli wszelkimi siłami do
13  2,34|         inny zięcia alibo kogo. Komturowie graniczni każą im na rozbój
14  2,51|         puściły się obfite łzy. Komturowie ze zdziwieniem spoglądali
15  2,52|         puściły się obfite łzy. Komturowie ze zdziwieniem spoglądali