Tom,    Rozdzial

 1  1,9 |              urywała się nagle, a twarz Jurandowa czyniła się chmurna. Myślał
 2  1,20|          pachołek, ale i ona siarczysta Jurandowa krew!~- Krzemień to i krzesiwo,
 3  2,2 |                 i myśląc, że to dziewka Jurandowa, dał znać o tym Jurandowi,
 4  2,3 | dziewczynę-niedojdę, myśleliście, iż to Jurandowa córka, i dlatego wezwaliście
 5  2,3 |                 przecie jeszcze dziewka Jurandowa, gdyż nikt nam ojej śmierci
 6  2,4 |               na koń, by pomścić śmierć Jurandową, a tu ksiądz Kaleb powiada:~"
 7  2,6 |                pokarał albo twoją, albo Jurandową ręką. Co do Zygfryda, mniejszy
 8  2,7 |             hańbę i odpowiedzialność za Jurandową mękę zarówno z siebie, jak
 9  2,7 |                nóg Rotgiera krwawą dłoń Jurandową, ta ostatnia radość, która
10  2,8 |             boskich! Po jaką żonę?~- Po Jurandową córkę. Będzie o czym prawić
11  2,8 |                    Uszom nie wierzyć... Jurandowa córka... Zbyszko żonaty...~-
12  2,8 |                 po niej?~- A pomsta nad Jurandową krwią? Wolą oni pomstę niż
13  2,13|               stało? Znalazła się córka Jurandowa? Zali Maćko nie do Zbyszka,
14  2,21|             stary pies taki był na całą Jurandową krew zawzięty, toby był
15  2,25|              koniec stary Tolima, prawa Jurandowa przez całe życie ręka, towarzysz