Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |       nasz Bogdaniec, tak że jeno dom stary ostał, a co było,
 2  1,11|     mieszkając stale w Bogdańcu o dom nie dbał - i Maćko, który
 3  1,12|           cudowali.~- Ale cię pod dom odprowadzę, bo jeszcze wilcy
 4  1,17|    pomogło! Opat klął, przeklinał dom, ludzi, pola, a gdy podano
 5  1,19|           więc rzekł:~- Wróćże do dom i podziękuj pannie za łaskę,
 6  1,19| zaka-zowań! Żeby jej się umyśliło dom spalić, toby też panisko
 7  1,32|         jużci nie puszczą mnie do dom, jeno otoczą, pojmają, a
 8  2,11|          łatwo odnalazł katedrę i dom biskupi, w którym pierwszą
 9  2,17|          nasi, jak się ubogiego w dom przyjmuje -i obdarowali,
10  2,19|       zakolebał się, zatrząsł jak dom, w którym pękają ściany,
11  2,34|      mieszczanin, Niemiec, mający dom w Malborgu, który w końcu
12  2,36|    szczerze rzekłszy, czas już do dom.~- Trzeba nam tu zostać,
13  2,41|         odprowadzał dziewczynę do dom. Zbrojny dobrze, nie obawiał
14  2,44|        Zbyszko wyszli także przed dom, radośni, szczęśliwi Jaśniejący
15  2,46|      myślę, że skoro nas ów stary dom nie poniechał - to i mnie