Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      twarzy księżnej przemknęło zdziwienie, ale nie z powodu stów Zbyszkowych,
 2  1,6 | odbijało mu się na twarzy jakby zdziwienie, że te dźwięki i szlochania
 3  1,9 |       aż poczynało go zdejmować zdziwienie. "Żali - mówił sobie - w
 4  1,12| ostrożnego, że Zbyszka ogarnęło zdziwienie.~- Musi się "Stary" psów
 5  1,12|         czekał tak długo, że aż zdziwienie ogarnęło go po raz wtóry.~-
 6  1,23|        każdemu jego słowu. Więc zdziwienie ogarniało go coraz większe
 7  1,25|  kościelnego, że Zbyszka zdjęło zdziwienie na jej widok, pomyślał bowiem,
 8  1,25|       panem de Lorche, i widząc zdziwienie na twarzach obecnych, położył
 9  1,30|    twarz, w której malowało się zdziwienie, następnie spojrzał na Juranda
10  1,30|       okrzykach tych brzmiało i zdziwienie, że dziedzic wraca tak wcześnie
11  2,11|          przy czym jednak pewne zdziwienie, a nawet jakby zawód mignęły
12  2,21|      Sanderusa odbiło się pewne zdziwienie. Słyszał on był wprawdzie,
13  2,27|         się odbijać jakby pewne zdziwienie:~- Gdziem jest?... rzekła.~
14  2,43|    stołu - przejmowało go jakby zdziwienie, że to być mogło. Już w