Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |      wszyscy wpadli w wielkie zdumienie, z wyjątkiem Mikołaja z
 2  1,10|  odbijało się niedowierzanie, zdumienie, radość - na koniec jednak,
 3  1,20|  królowa krakowska ochrzciła, zdumienie jego, a zarazem i troska
 4  1,23|     krwi, konia bez jeźdźca i zdumienie odbiło mu się na twarzy,
 5  2,1 | młodszych giermków odbiło się zdumienie.~- Nie narzekaj, żeć pohańbiono -
 6  2,3 |     Rotgierem i wzbudziła tam zdumienie i niepokój. Ani sam książe,
 7  2,8 |    jednak z tej przyczyny, że zdumienie odjęło mu mowę. Ochłonąwszy
 8  2,11|   urwał, w oczach błysnęło mu zdumienie, po czym twarz uczyniła
 9  2,11|       na równe nogi. Zgroza i zdumienie odbiły mu się na twarzy.
10  2,21|      to zamilkł stary rycerz. Zdumienie gasło stopniowo na jego
11  2,25| sznury na ramionach Krzyżaka.~Zdumienie ogarnęło wszystkich, zrozumieli
12  2,30|      uważnie i na przemian to zdumienie, to gniew, to zgroza, to
13  2,51|      zrazu podobne do strachu zdumienie. Niejeden też wstrzymywał
14  2,52|      zrazu podobne do strachu zdumienie. Niejeden też wstrzymywał