Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         trochu, lecz rycerskość Zbyszkowa okazała się szczególnie
 2  1,4 | nadstawił broń i już, już kopia Zbyszkowa miała się roztrzaskać o
 3  1,4 | wszelako wychwalali w głos siłę Zbyszkową, że zaś w owych czasach
 4  1,5 |       że gdyby nie on, to kopia Zbyszkowa byłaby uderzyła o pierś
 5  1,9 |         ona powiada tak: "Będem Zbyszkowa albo niczyja". Zielona to
 6  1,19|         widząc młodocianą twarz Zbyszkową, dodał półgłosem:~- A również
 7  1,32|  Danusia wróci do Spychowa, pod Zbyszkową możną opiekę... "A chłop
 8  2,8 |       za kolana:~"Nie mogem być Zbyszkowa, prawi, nie będem niczyja,
 9  2,11|       go za oną Danuśkę, ba i o Zbyszkową szczęśliwość! Bóg to w niebiesiech
10  2,13|         że mu stary komtur pana Zbyszkową głowę przyobiecał. Ale że
11  2,23|         w żelaznych cęgach dłoń Zbyszkową, począł mówić groźnie:~-
12  2,23|    tamtych rycerzy, bo ta, pana Zbyszkowa nieboga, ledwie chudziątko
13  2,23|   lepsza od tej. Tymczasem pana Zbyszkowa opieka wystarczy.~- Dziś
14  2,30|  zwłaszcza że w końcu na prośbę Zbyszkową powtórzył im pan de Lorche