Tom,    Rozdzial

 1  1,11|     długie, a dalej oszczepy, widły, kusze, kopie rycerskie,
 2  1,11|     przecie nie świeci. Wezmę widły z zadziorami, topór dobry
 3  1,12|       z głowy, wreszcie wziął widły dobrze okute, dwuzębne,
 4  1,12|       mówiono. Zbyszko, mając widły i topór, nie obawiał się
 5  1,12|       Wówczas ścisnął mocniej widły w garściach, nadstawił uszu
 6  1,12|       wolał. Chwycił wygodnie widły, podniósł się cicho i czekał.~
 7  1,12|    oraz własnego ciężaru wbił widły w piersi zwierza.~Cały bór
 8  1,12|     Niedźwiedź chwycił łapami widły, pragnąc je wyrwać, ale
 9  1,12|      ciemna postać - i drugie widły "podparły" bestię, a jednocześnie
10  1,12|    strasznie. Trzasnęły teraz widły złamane ciężarem i ostatnią
11  1,12|     dycha... No, to i wzięłam widły, i poszłam.~- Toś to ty
12  1,12|  sadła na jakie dwa roki!~- A widły połamane, patrz!~- To i
13  2,11|    Rok nie zamarzła tak, że i widły nie brały.~Tu umilkł i po
14  2,26| pobrali, w niedostatku łopat, widły i topory dla wybrania dołu