Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |           powtarzano z niemniejszą trwogą niż niegdyś imię Attyli.
 2  1,8 |            Od tej pory tym większa trwoga ogarnęła sąsiadów, i który
 3  1,8 |             Pytania te przejmowały trwogą duszę Zbyszka, gdyż już
 4  1,21|    wichrzące po polanie, oślepione trwogą i szukające na próżno wyjścia.
 5  1,28|   powtórzył jeszcze raz, ale już z trwogą w głosie:~- W Spychowie?
 6  1,30|         tamtych obu chwyciła nagła trwoga, zwłaszcza że przy tym Jurand
 7  2,1 |          mu się na przemian bólem, trwogą, rozpaczą i groźbą. Danveld
 8  2,3 |     Rotgier, który nie znał, co to trwoga, i w którym serce burzyło
 9  2,5 |           na głowie -i chwyciła go trwoga śmiertelna. Uderzył jeszcze
10  2,7 |            go, gdyż spojrzał nań z trwogą i odrzekł ze drżeniem w
11  2,8 |             Ale o to mniejsza była trwoga. Najgorzej się obawiał Maćko,
12  2,12|        Maćko? - zapytała z bijącym trwogą sercem.~- Pojechał do kniazia
13  2,33|        widok Malborga mógł przejąć trwogą serce każdego Polaka, albowiem
14  2,49| przejmowało Niemców wściekłością i trwogą. Ogniska żmujdzkie stykały