Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |          a nasi pobiją.~- Będzie sława, byle Bóg pobłogosławił -
 2  1,2 |         łbów pęknie - to mu jeno sława z tego urośnie.~- To, widzę,
 3  1,5 |     pewny i zbawienie pewne.~- A sława po wieki wieków - rzekł
 4  1,5 |  Chrystusowy sługa i zakonnik!~- Sława mu! - huknął Powała z Taczewa.~-
 5  1,5 |       huknął Powała z Taczewa.~- Sława! - powtórzyli inni.~- Ale -
 6  1,6 |       przyszedł. Niechże choć ta sława będzie, że cię ten sam spowiadał,
 7  1,30|       już tak wypłacali, na czym sława pobożnego Zakonu cierpiała
 8  2,3 |        już nic nam nie zarzuci i sława nasza będzie jako biały
 9  2,5 |         się słusznie zdawało, że sława jego spadnie na całe mazowieckie
10  2,15|         księcia Witolda, którego sława szeroko wówczas rozbrzmiewała
11  2,29|     najsłynniejszych wojowników, sława zaś szlachty aragońskiej,
12  2,32|     chwilowe klęski, odurzył się sławą, powodzeniem, krwią ludzką,
13  2,45| zamożność jednała mu na równi ze sławą szacunek ludzki. Bo że za
14  2,49|       najwięksi rycerze, których sława grzmiała szeroko w Polsce