Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |       zapalczywie:~- Bywajcie, psubraty z pawimi czubami! bywajcie!
 2  1,7 |    Zygmunta. Jakże to? toście, psubraty, poganie?~- Pan kazał się
 3  1,8 |        konie w młace polgnęły, psubraty z kusz wystrzelali... Już
 4  1,10|     postrzelili?~- Postrzelili psubraty! Żeleźce mi się między żebrami
 5  1,28|     gniewem:~- Z dworca mojego psubraty ją porwały, przeto i mnie
 6  1,30|      nie było, i tak byłyby ją psubraty chwyciły. Bóg przyjął waszą
 7  2,6 |   pewna.~- A dlaczego?~- Bo go psubraty oskarżali, że on de Fourcy'
 8  2,9 |        złego spotkać.~- Wiera! psubraty oni są, i Cztan, i Wilk -
 9  2,11|        jego się podobno gorzej psubraty boją niż samego mistrza...
10  2,11|      Pewnikiem skrzywdzili go, psubraty, może i bez jego winy. Jagienka
11  2,34| Jagienką chodzili. A to was tu psubraty w podziemiu trzymali? Maćko
12  2,48|     krzyknął z dala: "Bywaj na psubraty!" - i skłoniwszy się im
13  2,51|        przywódców.~- Bywaj! Na psubraty! W nich!~Ruszyli. By zaś
14  2,52|        przywódców.~- Bywaj! Na psubraty! W nich!~Ruszyli. By zaś