Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |     jeszcze przetarła piąstkami powieki - i zaraz potem, oparłszy
 2  1,5 |       rycerskie. Kuno przymknął powieki i siedział z podniesionym
 3  1,5 |      obcierając wierzchem dłoni powieki:~- Hej! niechże ją Bóg błogosławi,
 4  1,8 |  mężobójcze ręce - i zamknąwszy powieki, odrzekł głucho:~- Widziałem,
 5  1,21|    próbowała mu zamykać palcami powieki, niby nie mogąc takiego
 6  1,23|         de Lowe, a ów przymknął powieki, jakby dając znak, że się
 7  1,25| spadającą aż do ziemi sukienkę. Powieki miała ze wzruszenia przymknięte,
 8  1,32|         kochania..." Na tę myśl powieki Juranda zwilgotniały nagle
 9  2,14|       od senności, i spuściwszy powieki, stała tak przed nim podobna
10  2,24|    jakby widząc przez zamknięte powieki:~- Zbyszko...~On zaś rzucił
11  2,25|       poręcz krzesła, przymknął powieki, wydał się Hlawie po prostu
12  2,27|     lekko i otworzyła na chwilę powieki, po czym przymknęła je zaraz;
13  2,27|          Niewiasty zamknęły jej powieki, a następnie poszły po kwiaty
14  2,28|         wznak, podnosił do góry powieki pustych oczu i uśmiechał