Tom,    Rozdzial

 1  1,12|     chwili zaś dodała:~- Nie powiadaj też, żem tu była, żeby nade
 2  1,14|      jakże?~- Ty mi tego nie powiadaj - odpowiedziała smutno dziewczyna.~-
 3  1,14|   Danusia, Zbyszku, to co? - powiadaj!... co ona Danusia?~I przysunąwszy
 4  1,24|      tur go starmosił.~- Nie powiadaj, że "przez nią"! - zawołała
 5  1,25| rzekła księżna - potem zasię powiadaj, o co ci idzie, a ty, Danuśka,
 6  1,27|    wziął. A nuż chora?~- Nie powiadaj byle czego! I tak mi markotno,
 7  2,6 |    jego.~- To czegóż chcesz? Powiadaj prawdę tak jej, jak wszystkim.
 8  2,8 |     czyja? Maćko aż wstał.~- Powiadaj! A przecie Jurand!~- Jurand
 9  2,10|    Przecie ja to rozumiem... Powiadaj... Sieciechówna nie odpowiedziała
10  2,14|         A to nie rozgorzała? Powiadaj, coście o niej między Niemcami
11  2,25|      staną.~- Bóg ci zapłać. Powiadaj, jako było?~Czech począł
12  2,39|      Ja mniszką ostanę.~-Nie powiadaj byle czego! A jak Zbyszko
13  2,43|      a tyś zara co pomyślał? powiadaj!~I niby poprawiając włosy
14  2,49|    Boga! - zawołał Zbyszko - powiadaj, jako ci to przyszło? Lecz