Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |       bucha sama przez się jak płomień, a jest zarazem i czcią
 2  1,20|   Danusię, i odbijając zarazem płomień komina, wydawały się tak
 3  1,20|       przy tym opowiadaniu jak płomień, albowiem miał i osobiste
 4  1,25|         a potem wzmagający się płomień, który wydobywał z cienia
 5  1,26|        Zbyszko. I rzeczywiście płomień przygasł, ale natomiast
 6  1,27|   twarzy - wszystko na próżno! Płomień oświecał tylko groźne wąsate
 7  1,30|      nienawiść i objęła go jak płomień, gdyż po chwili dodał przez
 8  2,1 |        buchnął mu na twarz jak płomień, więc chcąc do reszty zdeptać
 9  2,12|        Krwi nam trzeba!~I wraz płomień ogarnął zapalczywe serca
10  2,16|        krzyżackim i podsycając płomień wojny w całej kramie. Tam
11  2,20| rozgorzał na nowo, właśnie jak płomień, gdy nowych na węgle drew
12  2,44|  buchnęła mu w sercu jak nagły płomień - więc porwał dziewczynę
13  2,51|      bitwa stała się jak jeden płomień niezmierny, gdyż Niemcy,
14  2,52|      bitwa stała się jak jeden płomień niezmierny, gdyż Niemcy,