Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         wzięła przed się lutnię, podniosła do góry głowę jak ptak,
 2  1,4 |          postać jeźdźca.~Księżna podniosła się - i zaraz usiadła z
 3  1,5 |        jej urodą...~Lecz księżna podniosła na niego oczy pełne smutku
 4  1,9 |   Danuśkę inny zabierze.~Księżna podniosła na niego swoje dobre, niebieskie
 5  1,12|        ma w sobie sadła, po czym podniosła się z wesołą twarzą:~- Będzie
 6  1,14|         przysunąwszy się blisko, podniosła oczy i poczęła patrzeć z
 7  1,16|         chwyciwszy rękę Opatową, podniosła j ą do ust:~- Ojcze krzestny,
 8  1,20|          objął nogi pani, ta zaś podniosła go i poczęła witać, a zarazem
 9  1,20|         mi dech zapiera!~Ona zaś podniosła na niego spod łasiczego
10  1,25|      przerwał Zbyszko. A Danuśka podniosła się od kolan księżny i ponieważ
11  1,30|    czekanie, więc służka zakonna podniosła się i rzekła:~- Już i świt
12  1,32| wmurowana w pobliżu zamku bramy, podniosła się ze zgrzytem i w otworze
13  2,11|          Jagienka.~I tak mówiąc, podniosła zwilżone, śliczne oczy ku
14  2,14|      Lecz nagle chowana wilczyca podniosła się z niedźwiedziej skóry
15  2,14|       sięgnie!~Więc Sieciechówna podniosła obie ręce do głowy i po
16  2,15|         w Szczytnie. Cała Żmujdź podniosła się przeciw Niemcom jak
17  2,25|         mogąc przemówić. Ale ona podniosła go i pociągnęła co rychlej
18  2,27|   przymknęła je zaraz; pierś jej podniosła się jakby głębszym oddechem,
19  2,31|      Jezu miłosierny!" - po czym podniosła Zbyszka z klęczek i rzeka:~-
20  2,47|        szczególnie między gośćmi podniosła się ich zaraz kupa: "Kuno -