Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |         Krzyżakiem, i krzyknął:~- Bywaj!~Ale tymczasem nadjechał
 2  1,6 |          z komnaty nie puszczają. Bywaj zdrów.~Zbyszko pozostał
 3  1,12|    wyciąga do niego ręce i woła:~"Bywaj, Zbyszku, bywaj!" Jakże
 4  1,12|          i woła:~"Bywaj, Zbyszku, bywaj!" Jakże mu do niej nie iść!~
 5  1,12| rozsmarowanego po pniach miodu.~- Bywaj, dziadku! - zawołał Zbyszko,
 6  1,27|      ciemności ozwały się głosy: "Bywaj!" - ludzi, którzy poprzednio
 7  1,27|            i po chwili zawołał:~- Bywaj! bywaj! rozkopać zaspę!~-
 8  1,27|          chwili zawołał:~- Bywaj! bywaj! rozkopać zaspę!~- W imię
 9  2,7 |    człowieka i począł krzyczeć:~- Bywaj! bywaj! ratunku!~Po czym
10  2,7 |         począł krzyczeć:~- Bywaj! bywaj! ratunku!~Po czym skoczył
11  2,19|           Zbyszko począł wołać:~- Bywaj i wiąż! Znaczny to jakiś
12  2,48|           teraz krzyknął z dala: "Bywaj na psubraty!" - i skłoniwszy
13  2,51|         się wołania przywódców.~- Bywaj! Na psubraty! W nich!~Ruszyli.
14  2,52|         się wołania przywódców.~- Bywaj! Na psubraty! W nich!~Ruszyli.