Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |     przyjedziem pod wieczór.~- Pewnikiem znów na ucztę.~- Co dzień
 2  1,5 |        obietnica Bogu spodoba, pewnikiem wnet wolny będziesz. A po
 3  1,6 |        Mnie głowę utną, a i wy pewnikiem już się nie przezimujecie.~-
 4  1,9 |        abym go nie wypytywała. Pewnikiem przysięgą jakowąś związan,
 5  1,10| Myśliwcy muszą być już blisko; pewnikiem ci go zabiorą.~- Nie dam! -
 6  1,11|       gębie nie zabraknie...~- Pewnikiem!~- A czemu nie jesz i nie
 7  1,16|     szat księżom zabraniał, to pewnikiem myślał o ludziach niskiego
 8  1,18|      Zych na niego krzyw, opat pewnikiem pomstuje, aże skóra cierpnie,
 9  1,19|      przechera, Mazur rzekł:~- Pewnikiem od mrozu tak wam gęba pokraśniała
10  1,19|      bardziej i odpowiedział:~-Pewnikiem...~Ruszyli i jechali czas
11  1,20|        wiera - mówili starsi - pewnikiem nauczył się tego obyczaju
12  1,26|       z tymi mnichami potykać. Pewnikiem wystąpią oni z giermkami,
13  1,32|        czterech pozwał, którym pewnikiem nie daruje". Tu podniósł
14  2,6 |       jego śmierci pisać i też pewnikiem napisali, iż Czech onę krew
15  2,9 |       przy sobie, bo szpylmany pewnikiem dzbana więcej pilnują niż
16  2,9 |        zapytał:~- A ten tu?... pewnikiem też jaki odmieniec?~- A
17  2,11|      mogło, który przecie miał pewnikiem i listy od księcia Janusza.
18  2,11|    wzruszyć go mogło, rzekł:~- Pewnikiem skrzywdzili go, psubraty,
19  2,21|       oną nieszczęsną bitwą.~- Pewnikiem tak i jest! - rzekł Zbyszko.~
20  2,31|  rzekła:~- Widzisz: de Lorche! Pewnikiem znów się w kim kocha, bo