Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |   sąsiedztwie, poszli dalej w puszczę. Odbudowaliśmy z bratem,
 2  1,11|    nie ma, i miasta, i srogie puszcze, w których nocami kwiliły
 3  1,20|      przechodziły w olbrzymią puszczę kurpieską, łączącą się na
 4  1,20|     Dwór stał prawie oparty o puszczę, duży, niski, drewniany,
 5  1,20|       coraz mocniej ośnieżoną puszczę za dworem. W małych drzwiach
 6  1,25|  zmiłowanie? - zapytała. -Nie puszczę dziecka do chorego rodzica,
 7  2,14| znajome i o przewodnika przez puszczę łatwo. Chcesz-li na pewno
 8  2,15|      przez głuche, niezmierne puszcze, którymi większa część Mazowsza
 9  2,23|         Niech się podrze! Nie puszczę! Wolej łeb rozbij o drzewo,
10  2,24|      stawił; ale drugiego nie puszczę.~- Ba, a gdybym na cześć
11  2,24|    teraz i was za byle co nie puszczę.~Maćko przygryzł wąsa, jednakże
12  2,27|       albowiem przez straszną puszczę, wśród niezmiernych trudów,
13  2,29|  przeprawiał się przez dzikie puszcze, i nagle to wszystko skończyło