Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |        Pewnie, że w Krakowie ostanę, bom słyszał o gonitwach
 2  1,19|     mnie każecie związać, to ostanę, póki mnie dobrzy ludzie
 3  2,9 | hamowali się wzajem. A teraz ostanę bez nijakiej obrony i albo
 4  2,9 |       a jeśli w Zgorzelicach ostanę, Bóg wie, co się przygodzi.
 5  2,14|    ludzi uchronić, ale teraz ostanę z wami, póki wam Bóg Danusi
 6  2,14|    przerywanym i łkającym:~- Ostanę z wami, a Danuśka wróci...
 7  2,37|   ominę Spychowa, ale tu nie ostanę.~- Bo - ciągnęła dalej cichszym
 8  2,39|    bądź?~- Ja?... Ja mniszką ostanę.~-Nie powiadaj byle czego!
 9  2,39| potrząsnęła głową:~- Mniszką ostanę.~- No, a jakby cię pokochał?
10  2,39|    cichą odpowiedź:~- To nie ostanę.~ ~
11  2,49|     i rzekła: "To ja mniszką ostanę". Padłem jej do nóg za te
12  2,51|        Jedź ty, bracie, a ja ostanę i drugiej mszy wysłucham.
13  2,52|        Jedź ty, bracie, a ja ostanę i drugiej mszy wysłucham.