Tom,    Rozdzial

 1  1,10| wielki kniaź, ale zaraz ducha nabrał, jako to on zwykle. Im mocniej
 2  1,13|    też zaraz Maćko na duchu i nabrał nadziei, że wyzdrowieje.~-
 3  1,26|     uczynić w zbroi, jednakże nabrał otuchy. Nie spodziewał się
 4  1,26|       pod ręką.~I tak mówiąc, nabrał śniegu, ile mógł dwiema
 5  1,27|    Wówczas Zbyszko odetchnął, nabrał bowiem niemal pewności,
 6  1,30|  pątnik, który przez ten czas nabrał ducha i osądził, że Jurand
 7  2,1 |    uwagi. On zaś, widząc ich, nabrał właśnie otuchy, albowiem
 8  2,18|       mieli uderzyć. Ten i ów nabrał w piersi powietrza i zmacał,
 9  2,22|       tak i będzie, przy czym nabrał tchu w piersi i zmacał,
10  2,42|       się zupełnie niepokoić. Nabrał też jeszcze większej niż
11  2,44|     Jagienka?~- Co...~Zbyszko nabrał w piersi powietrza, westchnął,
12  2,51|     czym chwycił każdy broń i nabrał tchu. W tej chwili przyleciał
13  2,52|     czym chwycił każdy broń i nabrał tchu. W tej chwili przyleciał