Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |       apostołkę, która ofiarą własnego szczęścia przywiodła do
 2  1,6 |    Bogdańca powiezie, aby się własnego potomstwa doczekać, a ja
 3  1,7 |       utracił, że się podobno własnego zwycięstwa przeląkł. Książę
 4  1,12|    siłą potężnych ramion oraz własnego ciężaru wbił widły w piersi
 5  1,25|    jeśli kto zgrzeszy nie dla własnego zysku, jeno z politowania
 6  1,25|     czerwone poduszki i rad z własnego dzieła, rzekł:~- Żeby jeno
 7  1,32|        l to też wiesz, że dla własnego żywota tego bym nie uczynił!
 8  1,32|   Jurand mógłby słyszeć bicie własnego serca. Ale on zdrętwiał
 9  2,9 |       z nieprzyjaciół stróżów własnego dobra uczynić to nie byle
10  2,23|    plecach, związany w kij do własnego miecza, począł coś wołać
11  2,42|       niż przedtem ufności do własnego rozumu i mówił sobie w duchu: "
12  2,46| dostatku chowała, ale przecie własnego kasztelu nie mieli... Ale