Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |   podobnego w życiu nie widział, trącił w ramię stojącego obok Mazura
 2  1,5 |        będziesz po próżnicy czas tracił i o urodzie jej prawił!
 3  1,7 |     Niemcom.~Nigdy on jednak nie tracił z oczu Bogdańca. Na Litwę
 4  1,8 |      dawne rany. Po kilku dniach tracił ochotę do jadła, do snu,
 5  1,11|          nie będę się wadził.~Tu trącił się ze Zbyszkiem kubkiem
 6  1,16|         Zbyszko znikł im z oczu, trącił nieznacznie Zycha i rzekł:~-
 7  1,28|       żal - ale jednocześnie nie tracił nadziei, zdawało mu się
 8  2,5 |      rozmach, choćby największy, tracił na sile i nie mógł przeciąć
 9  2,10|        przytomny, ale wieczorami tracił głowę, zrywał się, kazał
10  2,11| nastawała wieczorna pomroka. Wit tracił wówczas znowu ducha i wołał,
11  2,26|        nim myśl, tak że zupełnie tracił rozpoznanie, co się z nim
12  2,39|         rycerską młodzianka, nie tracił jednak nadziei, że wróci