Tom,    Rozdzial

 1  1,3 | nienawidziła ich z całej duszy. Toteż, gdy opat zapytał ją o Mazowsze
 2  1,6 |        panu z Tęczyna do głowy.~Toteż gdy Maćko przyszedł nazajutrz
 3  1,8 |         pokonanego przeciwnika. Toteż gdy na dwór warszawski przychodziły
 4  1,23|        mu bliskim przyjacielem. Toteż z całej duszy przyłączył
 5  1,25|         mnie - wtrąciła pani.~- Toteż dlatego mówię, że dyspensy
 6  1,28|    próżnicy niczego nie czynią; toteż tak miarkuję, że jeśli dziewkę
 7  2,6 |         do Juranda przywiązane. Toteż smutek ogarnął ich wielki,
 8  2,7 |      się jeszcze straszniejszy. Toteż pochodnia zadrżała nieco
 9  2,10|   słyszeli - odparł staruszek - toteż tak myślim, że nie zamarł
10  2,18|        nawet kamienie i krzaki.~Toteż na ów widok jeden z owych
11  2,31|      uczyniła, nie ze złości.~- Toteż jej przebaczyłem odpowiedział
12  2,39|    które stoczył z nimi Jurand. Toteż Maćko, spoglądając teraz