Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |   dłonie i rzekła:~- Otóż się przygodziło! Prawcie nam o Wilnie, o
 2  1,4 |       przed królem to, co się przygodziło.~- A z Niemcem cóż uczynim?
 3  1,4 | świadkiem czegoś lepszego, co przygodziło się na dworze Karola, cesarza
 4  1,13|    cudów już w naszych oczach przygodziło? Po co obcych świętych szukać,
 5  1,15|  mądrala! Bacz, by ci się nie przygodziło to, co Niemcowi Beyhardowi.~-
 6  1,15|     Beyhardowi.~- A co mu się przygodziło? - spytał Zych.~- A spalili
 7  1,19|        chociaż bez święceń, a przygodziło mi się, iż dzisiejszego
 8  1,25|     że gdy w żadnym kraju nie przygodziło mu się widzieć serc tak
 9  2,11|     to nie ostali? Cóż im się przygodziło?~- Ja tam tego nie widział,
10  2,31|  przygodzić, jako się Tolimie przygodziło, że i pieniądze zagrabią,
11  2,41|       A obacz, co się Wilkowi przygodziło? Przed kłodą, którą z wałów
12  2,47| folguję, ale gdyby mi się tak przygodziło, to miałbym dosyć. I to