Tom,    Rozdzial

 1  1,12|         Jagienki oświeconą blaskiem płomienia i rzekł z mimowolnym zdziwieniem:~-
 2  1,20|             na ranny posiłek. Blask płomienia padał na śnieg, oświecając
 3  1,20|             tak, jak bije ciepło od płomienia albo zapach od róży.~Zbyszko
 4  1,30|            prawie straszny w blasku płomienia, który padał na niego od
 5  2,1 |         wysuszone kłody mało dawały płomienia. Dopiero po niejakim czasie,
 6  2,7 |         wkrótce w mocnym blasku jej płomienia ujrzał leżącego na słomie
 7  2,9 |        oblicze padał mu jasny blask płomienia, i w pierwszej chwili zarówno
 8  2,17|            ogniu łuki i przy blasku płomienia badał ich doskonałość. Koni
 9  2,17| przechodzącym rycerzom głowy, blask płomienia oświecał twarze łagodne
10  2,20|       twarzą, na której przy blasku płomienia można było czytać upór i
11  2,51|      gwiazdy lub do gnanego wichrem płomienia.~Rycerze nabierali tchu
12  2,52|      gwiazdy lub do gnanego wichrem płomienia.~Rycerze nabierali tchu