Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |       podnosiła w górę luteńkę z obawy, by się nie zgniotła. Twarz
 2  1,2 |         się tak, że aż księżna z obawy, że się dziewczyna udławi,
 3  1,5 |     przysłaniała nawet i twarz z obawy, by myśl o własnej piękności
 4  1,19| prowadzić swoje ładowne wozy bez obawy, iż mu się połamią wśród
 5  1,30|    komturowie żądają tajemnicy z obawy przed odpowiedzialnością
 6  2,10|        ówdzie dawały się słyszeć obawy, że bliżej mu już do wiekuistego
 7  2,10|         wyniósł się, widocznie z obawy powodzi. Droga wiodąca od
 8  2,22|         nie zatrzymał go tylko z obawy, że w głębi boru mogło się
 9  2,22|        stronę.~Lecz na szczęście obawy te okazały się płonne, gdyż
10  2,26|     ostatni odprowadzał Niemca z obawy, aby po drodze nie zabili
11  2,27|    rzucić się do je j nóg, ale z obawy, by jej nie przestraszyć,
12  2,43|     taiła ją jak najstaranniej z obawy, aby nią znowu nie wzgardził.