Tom,    Rozdzial

 1  1,11|   pocznę!...~- A trza ją będzie niezadługo dać! - zawołał Zbyszko.
 2  1,12|         nim. Myśli, że go ujrzy niezadługo, a może się i obziera, czy
 3  1,13|  chadzają... Myślę, że i śniegu niezadługo czekać... Wezwyczai się
 4  1,16|    dodał:~- A weźmie cię - i to niezadługo, jako Bóg w niebie!~- Zaśby
 5  1,20|       rzekł de Lorche.~- Może i niezadługo już - odpowiedział Maćko
 6  1,26|        nie pamiętają.~- To może niezadługo tu będą.~- Wiera, że niezadługo.
 7  1,26| niezadługo tu będą.~- Wiera, że niezadługo. Księżna kazała postawić
 8  1,30|      się i rzekła:~- Już i świt niezadługo - więc pozwólcie nam odejść,
 9  2,5 |          każdy pomyślał, że oto niezadługo dwie dusze ulecą ku sądowym
10  2,18|        jednak wrócił i rzekł:~- Niezadługo trafim na gościniec idący
11  2,49|        mężniejsze niż Niemce.~- Niezadługo się to pokaże - rzekł Powała. -
12  2,49|      ludzki słychać.~- Świt już niezadługo, ale nikt nie wie, co mu