Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |   spotkania przyszło na chłopa nieszczęście.~I tu Maćko począł opowiadać,
 2  1,5 | poprzedników łagodniejszym. Na nieszczęście, biskup krakowski Wysz,
 3  1,23|     zaraz do wozu.~- Stało się nieszczęście - rzekł pierwszy - co teraz
 4  1,25|    przysłanych ludzi, aby go o nieszczęście spychowskie rozpytać, a
 5  1,29| spuszczoną, że mu ją pochyliło nieszczęście. I widać, że ciągle o nim
 6  2,7 |   kłamstwo... Nuż-by stało się nieszczęście. Lecz po chwili Zygfrydowi
 7  2,8 |     niemal pewna, że stało się nieszczęście, więc przy-leciała jednym
 8  2,14|     widział żadnej rady na jej nieszczęście, więc tylko znów objął jej
 9  2,21|     Przeto gdy przyszło na cię nieszczęście, pamiętasz, panie, com ci
10  2,23|     ucieczce służki zakonnej.~-Nieszczęście wielkie nie jest - rzekł -
11  2,23|         panie..... niby jakowe nieszczęście albo co... aby pchnąć zaraz
12  2,30|   wprawdzie tych, którzy mieli nieszczęście wpaść w ręce polskie, ale