Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |         nie karz go, o co cię na kolanach prosimy.~Tak rzekłszy, wstała
 2  1,6 | godzinami na łożu, z łokciami na kolanach, z palcami we włosach, które
 3  1,6 |          siadł, wsparł łokcie na kolanach i pochylił głowę tak, że
 4  1,8 |          dziewczyny siedzącej na kolanach ojca. Oni też nie usłyszeli,
 5  1,8 |      krzesła i ukrywszy głowę na kolanach ojca, poczęła wołać:~- Tatulu!
 6  1,21|          ale wsparłszy łokcie na kolanach Danusi, a głowę na dłoniach,
 7  2,10|        swych ubranych w spodeńki kolanach fartucha i nie znajdując
 8  2,11|          wspomniał coś jeszcze o kolanach k" sobie, ale że kolana
 9  2,17|          mając łokcie wsparte na kolanach, a twarze ukryte w dłoniach,
10  2,21|  otrząsnął się, położył sobie na kolanach bukłak i rzekł, jakby się
11  2,27|         przy noszach, z głową na kolanach Danusi, bez ruchu i słowa,
12  2,34|          głowę, łokcie wsparł na kolanach i zamilkł.~Zbyszko zaś rzekł:~-