Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |       przed nią Danusię, sam zaś klęknął i podniósłszy głowę, rzekł
 2  1,5 |    całkiem uspokoił, i gdy Maćko klęknął, kazał mu zaraz wstać, pytając,
 3  1,5 |         się nad rodem naszym!~Tu klęknął znowu Maćko i wyciągnąwszy
 4  1,20|      złożywszy przy ustach ręce, klęknął na oba kolana w postawie
 5  1,20|      poznały zrazu Zbyszka, gdyż klęknął plecami do ognia i twarz
 6  1,25| niewinnych dzieci. Pan de Lorche klęknął po raz wtóry i wsparty obiema
 7  2,5 |        przy kominie. Tam Zbyszko klęknął przed nimi, a gdy ojciec
 8  2,12|        Danuśkajuż nie żyje, więc klęknął przy łożu i rzekł:~- Wieczny
 9  2,27|     przestraszyć, pohamował się, klęknął tylko przy noszach i pochyliwszy
10  2,28|       przywiedli do noszów, a on klęknął przy zwłokach, powiódł po
11  2,31|         serce na jej widok, więc klęknął przed nią i objąwszy rękoma
12  2,38|    fałdach jej spódnicy.~A Czech klęknął koło niej i rzekł do Jagienki:~-