Tom,    Rozdzial

 1  1,9 |        gdzie tu dzwonią?~Zbyszko zląkł się, przyszło mu bowiem
 2  1,30|   wyznanie rzeczy długo tajonej, zląkł się wreszcie i począł mówić
 3  1,30| powstrzyma i złamie Juranda, ale zląkł się, że wpierw, nim słowo
 4  1,31|      świtaniem, albowiem wczoraj zląkł się istotnie, czy nie idzie
 5  2,5 |     pochwycić oczyma jego ruchy. Zląkł się książę o Zbyszka, a
 6  2,11|          po węglach chodziła". I zląkł się tej myśli stary rycerz,
 7  2,13|         ujrzał świecące ślepia i zląkł się, bo rozumiał, że upiór.
 8  2,51|          lękając się ludzi, może zląkł się Boga trzymającego już
 9  2,51|         przylepły kudły ludzkie, zląkł się w sercu i chciał się
10  2,52|          lękając się ludzi, może zląkł się Boga trzymającego już
11  2,52|         przylepły kudły ludzkie, zląkł się w sercu i chciał się