Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |     nim białej jedwabnej jaki Zbyszkowej i cofając go natychmiast,
 2  1,5 |       o nieuniknionej śmierci Zbyszkowej, a jeszcze żałośniej o tym,
 3  1,11|     staczającą się po palcach Zbyszkowej dłoni.~Wówczas przysunęła
 4  1,17|    doświadczeniu i sprawności Zbyszkowej, nie tyle bała się dla niego
 5  1,19|      bowiem ze świetnej zbroi Zbyszkowej, mniemali, że książę kogoś
 6  1,25|       poprowadziła ją do izby Zbyszkowej, gdzie ojciec Wyszoniek
 7  2,5 | stojące na zadnich łapach, na Zbyszkowej - tępa podkowa. W prawicach
 8  2,11|     raz tylko byłem u niego w Zbyszkowej sprawie, ale wieczorem,
 9  2,11|      prosić go o odpuszczenie Zbyszkowej winy.~Skłonił się jednak
10  2,20|      dawno, wcześniej może od Zbyszkowej, albowiem trupy były poczerniałe
11  2,44|       tylko z powodu bujności Zbyszkowej czupryny, która z tyłu spadała