Tom,    Rozdzial

 1  1,7 |          uśmiechał się do swoich własnych myśli, przy czym twarz miał
 2  1,10|       ziobrem siedzi, to wolę na własnych śmieciach Przy tym w domu,
 3  1,11|        woleli siedzieć na swoich własnych "lechach" niźli uprawiać
 4  1,11|       się przynajmniej wyspał na własnych śmieciach.~- Ale niewygodę
 5  1,19|          Danusi się zasłuży i we własnych oczach się usprawiedliwi.~
 6  1,19|          li, żeś zełgał, to i na własnych nogach nie odejdziesz, bo
 7  1,20| niewiasty i na księcia, który we własnych ziemiach zamek budował?~-
 8  1,25|         w ciszy, słuchając bicia własnych serc - niespokojni i przejęci
 9  1,26|         nie do giermka, tylko do własnych myśli.~- Stary pan będzie
10  1,27|         wieść zapomniał o swoich własnych sprawach.~- Żyje, ale czy
11  1,30|     dlatego ci wołają wam do rąk własnych oddać.~- A kto zaś zaręczy