Tom,    Rozdzial

 1  1,25|           jak chmury, które gnane wichrem jedna za drugą przysłaniają
 2  2,11|          Niemców, gdy jak łan pod wichrem położyli się pod mieczami
 3  2,11|       piersi, myśli zakręciły się wichrem w głowie i byłby zwalił
 4  2,19|      chwiać i kołysać jak bór pod wichrem, oni zaś, na podobieństwo
 5  2,19|         pokotem jak łan zboża pod wichrem. Droga do zamku była wolna,
 6  2,22|         krzyknął nagle Zbyszko.~I wichrem skoczyli na polanę. Tamci
 7  2,26|            Cały bór ugiął się pod wichrem. Szum, świst, wycie, skrzypienie
 8  2,26|           leśne. Fale dżdżu gnane wichrem przesłoniły świat - i tylko
 9  2,42|           tylko wychudły, spalony wichrem polnym, wynędzniały, lecz
10  2,51| złowrogiej gwiazdy lub do gnanego wichrem płomienia.~Rycerze nabierali
11  2,52| złowrogiej gwiazdy lub do gnanego wichrem płomienia.~Rycerze nabierali