Tom,    Rozdzial

 1  2,8 | panienką.~Maćko zaś, wróciwszy, westchnął i kiwając głową, począł
 2  2,22|         skończy.~Lecz po chwili westchnął, pomyślawszy zapewne, że
 3  2,23|      niebogę i wieź ją doma.~Tu westchnął stary rycerz, bo żal mu
 4  2,31|         z ust swego Pomorczyka, westchnął głęboko, popatrzył chwilę
 5  2,31|        zamku postąpiła.~Tu znów westchnął, znów spojrzał w niebo,
 6  2,37|     wielkiego frasunku, po czym westchnął ciężko i rzekł:~- Ej, mocny
 7  2,44|      nabrał w piersi powietrza, westchnął, poruszył ustami, jakby
 8  2,51|     ksiądz podkanclerzy.~A król westchnął:~- Więc dzień Apostołów
 9  2,51|  położyli je przed królem, a ów westchnął żałośnie i spoglądając na
10  2,52|     ksiądz podkanclerzy.~A król westchnął:~- Więc dzień Apostołów
11  2,52|  położyli je przed królem, a ów westchnął żałośnie i spoglądając na