Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      stał w środku z chełpliwym uśmiechem na swej młodzieńczej twarzy
 2  1,2 |        się twarz młodym, dobrym uśmiechem.~- Może i to być. Ni innej
 3  1,5 |        podobnej miary mężowie z uśmiechem wspominali sobie, jako za
 4  1,7 |    zwrócił się z jakimś dziwnym uśmiechem do Zbyszka:~- Księżna pani
 5  1,16| rozmawiać ze Zbyszkiem, który z uśmiechem spoglądał na jego potężny
 6  1,25|     obyć bez pląsów - odrzekł z uśmiechem Zbyszko.~A tymczasem księżna
 7  2,7 |   uśmiechnął się rozdzierającym uśmiechem i rzekł łagodnie:~- Jać,
 8  2,7 |    wargi wykrzywione były jakby uśmiechem. Zygfryd zakrył co prędzej
 9  2,11|        rycerskiej? - zapytała z uśmiechem księżna.~- Godne - odrzekł
10  2,11|        odpowiedziała ze smutnym uśmiechem. - Ale tego nie uczyni,
11  2,46|      śmiały się do ludzi dobrym uśmiechem. W duszy miał przekonanie,