Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |        Podziwiano więc szerokość ramion i powagę Zawiszy Czarnego
 2  1,6 |         zdjąwszy napięte kusze z ramion, poczęli spoglądać spode
 3  1,12| błyskawica i całą siłą potężnych ramion oraz własnego ciężaru wbił
 4  1,30|         i pozdejmowawszy kusze z ramion, poczęli wołać:~- Wer da?~-
 5  2,20|     wreszcie, wysunąwszy głowę z ramion Zbyszka, począł spoglądać
 6  2,28|         Jurand, wysunąwszy się z ramion Zbyszka, wyciągnął kosztur
 7  2,33|   niezwykłej krępości i wysokich ramion prawie garbatym. Nazbyt
 8  2,43|     barków, z piersi, z lędźwi i ramion do olbrzyma, z twarzy zaś
 9  2,44|        bliskość jej wzniesionych ramion, jej dłoni i drżał od stóp
10  2,51|    jednej chwili setki żelaznych ramion wyciągnęło się po nią, a
11  2,52|    jednej chwili setki żelaznych ramion wyciągnęło się po nią, a