Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |   Zdziwili się obecni, albowiem godzina była późna i księżyc wysoko
 2  1,31|         bo dziecko.~- I śmierci godzina niewiadoma - rzekł ksiądz
 3  1,32|      wyraźniej, bliska już była godzina ofiary, więc zaczął się
 4  2,7 |    częściej głowę przeze drzwi. Godzina płynęła za godziną, w zamku
 5  2,7 |       drzwi. Godzina płynęła za godziną, w zamku ustawał zwykły
 6  2,7 |   mniemano powszechnie, że lada godzina skończy, lecz jego ogromna
 7  2,32|    starał się, aby przynajmniej godzina sądu, gniewu, klęski i nędzy
 8  2,48|       owszem! rosła ona z każdą godziną i dniem, ale przystępowano
 9  2,48| zrozumieli, że wybiła stanowcza godzina. Jakoż wybiła.~Raz w Bogdańcu,
10  2,51|     duszy:~"Śmierć idzie i moja godzina wybiła, albowiem jemu nikt
11  2,52|     duszy:~"Śmierć idzie i moja godzina wybiła, albowiem jemu nikt