Tom,    Rozdzial

 1  1,5 | pocieszał, jak umiał. Rozmawiali żałośnie o nieuniknionej śmierci
 2  1,20|         wzdychać raz po razu tak żałośnie, że aż Maćko wzruszył ramionami
 3  1,25|       grające zawzięcie, a jakoś żałośnie w szparach komina. Za oknami
 4  1,25|  bierwiona, a gdy zapiszczało co żałośnie w szczapie, jako często
 5  2,6 |   zmartwił się okrutnie i począł żałośnie narzekać, a potem nuż prosić
 6  2,14|   paszczę, poczęła wyć z cicha i żałośnie.~Jakkolwiek Czech wielbił
 7  2,29|        podziemia tak rzewliwie i żałośnie, że Zbyszka, chociaż słów
 8  2,49|       bale szubienicy skrzypiały żałośnie. Chrapnęły na widok trupów
 9  2,51|     przed królem, a ów westchnął żałośnie i spoglądając na ogromne
10  2,52|     przed królem, a ów westchnął żałośnie i spoglądając na ogromne