Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |        potem do Słucka, z wielkim żalem tego oto Zbyszka, który
 2  1,6 |         jemu niepilno! - myślał z żalem Zbyszko - może sobie gdzie
 3  1,9 |         niego życzliwie i jakby z żalem, że musiał mu dać tak okrutną
 4  1,16|          która nagromadziła się z żalem w jej piersiach od czasu
 5  2,8 |       Taki tęgi pan!... - mówił z żalem Czech. - Nie byłem ci ja
 6  2,8 |          przepełnionym miłością i żalem... Widział przedtem łzy
 7  2,14|         końcu jakby smutkiem albo żalem, a gdy skończyła, w świetlicy
 8  2,29|       potem zmorzon tym płaczem i żalem, i niewywczasem, zapadł
 9  2,30| wspomnienie serce ścisnęło mu się żalem i pomstą.~- Prawda! - rzekł. -
10  2,30|        podzielił się z nim bólem, żalem, łzami tak właśnie, jak