Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |       myśli, podziękował z wielką wdzięcznością i wjechali do miasta. Lecz
 2  1,6 |            z sercem przepełnionym wdzięcznością, podnosił co chwila w górę
 3  2,1 |     spojrzał na Danvelda prawie z wdzięcznością i odpowiedział:~- Bóg ci
 4  2,3 |          jest jego córką, zamiast wdzięcznością się wypłacić wpadł w szał;
 5  2,10|   niejeden pleban wspominali go z wdzięcznością. Mówiono ogólnie, ze "jechał
 6  2,10|           Czech spojrzał na nią z wdzięcznością, uśmiechnął się i rzekł:~-
 7  2,30|      opowiadania ze wzruszeniem i wdzięcznością dla Jagienki.~- Niech jej
 8  2,31| odpowiedział rycerz.~I spojrzał z wdzięcznością w jej modre oczy, które
 9  2,33|   spoglądał na niego z podziwem i wdzięcznością. Uderzyło go przy tym w
10  2,39|       serce wzbierało mu rzetelną wdzięcznością.~I jak gdyby odpowiadając