Tom,    Rozdzial

 1  1,12|  natomiast chwycił topór i ciął strasznie. Trzasnęły teraz widły złamane
 2  1,18| Bogdańca, ale do ciebie, bo cię strasznie rad widział.~- Gdzie on
 3  1,19|        i rzekł:~- Wiecie, jakoś strasznie się o tę dziewuchę przepytujecie.~-
 4  2,5 |        ramieniem, odwalonym tak strasznie od szyi aż do pachy, że
 5  2,7 |      oświecił jego twarz, bladą strasznie, niemal trupią, ale zarazem
 6  2,7 |        się... - rzekł - ale się strasznie śmiejesz... Jakoż ciało
 7  2,9 |         wrócę i kiedy wrócę?... Strasznie się oni na mnie zawzięli,
 8  2,9 |        teraz nie będzie i tego. Strasznie markotno pomyśleć człowiekowi,
 9  2,21|       Zmujdzinów, pociętych tak strasznie, jakby ich pobiła ręka olbrzyma.~-
10  2,50|      broń, którą władali wprost strasznie. Najmowali się oni każdemu,