Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |     choćby miał sczeznąć.~Tu sroga twarz poczęła mu drgać i
 2  1,12| leżące w kałuży krwi.~- Hej, sroga stwora! - ozwał się z pewną
 3  1,16|  piwa włochaty pysk Cztana i srogą, zapalczywą twarz Wilka
 4  1,25|      kościach czuję i boleść srogą, ale choć ty padnij pani
 5  2,11|      Nastała po bitwie wieja sroga, która trwała bez dwanaście
 6  2,11|   czym twarz uczyniła mu się sroga i wilcza, gdyż opodal od
 7  2,17|      lesie chojar jako wieża sroga, myślałbyś, że wiek wieków
 8  2,30|      Na to uśmiech rozjaśnił srogą twarz Tolimy.~- Wżdy Drwęca
 9  2,51|     nagle ujrzały przed sobą srogą rzeź i Polaków prawie już
10  2,52|     nagle ujrzały przed sobą srogą rzeź i Polaków prawie już