Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |       ujęła, włos mu z głowy nie spadnie - rzekła Anna Danuta - bo
 2  1,5 |       wielkorządcą, zasługa więc spadnie na króla. I co za chwała
 3  1,5 |         z tego nijaka na ród nie spadnie. Ciężko człowiekowi iść
 4  1,6 | pamiętajcie, iż po mojej śmierci spadnie na was kara za wasze grzechy!"~
 5  1,19|      strzec. Włos im z głowy nie spadnie do Ciechanowa.~- A nużbym
 6  1,23|         głowę, ale gdy wasza raz spadnie...~- Grozicie mi? - przerwał
 7  2,2 |         niewinność, wszystko zaś spadnie na Juranda, na złość polską
 8  2,3 |      inaczej na całe to księstwo spadnie. O, panie! Wszędzie posiada
 9  2,5 |  słusznie zdawało, że sława jego spadnie na całe mazowieckie i polskie
10  2,23|        strzyma i hańba wiekuista spadnie na niego i na cały ród,